داشتم فکر میکردم که جدا از ملاک هایی مثل: تیپ ، قد ، هیکل ، چشم های کشیده یا درشت ،
لب های قلوه ای یا باریک ، با عمل یا بدون عمل ، میزان تحصیلات و محل زندگی ،
چیز مهم تری مثل شکل تنهایی هم ملاک شروع یک رابطه باید باشد...
این که جدا از وزنت چقدر است؟ محل زندگیت کجاست؟
و خیلی روشن فکرانه تر که بشود بپرسیم چه کتاب هایی میخوانی؟
بپرسیم رابطه ات با تنهایی خودت چطور است؟
اصلا وقتی تنها میشوی چه شکلی میشوی؟ سیگار میکشی؟
فرار میکنی به مهمانی ها یا دراز میکشی روی تختت و فکر میکنی؟
گریه میکنی؟ یا قرص خواب آور میخوری که هر چه سریع تر خوابت ببرد؟
بستنی شکلاتی میخوری کنار پنجره توی تنهایی ات...
یا حالت تهوع داری و به چیزی میل نداری؟
آدم ها جدا از تناسب ظاهری ، جدا از طرز تفکر و طبقه ی اجتماعی...
برای شروع یک رابطه باید از تنهایی های هم خبر داشته باشند ،
شکل تنهاییشان به شکل تنهایی هم بخورد ،
وقتی بعد از چند وقت با هم دعوایشان میشود و از هم بی خبرند ،
بتوانند حدس بزنند الآن او دارد چه کار میکند؟
باور کنید با تنهایی های خیلی متفاوت از هم اگر کنار هم قرار بگیرید
فقط سلفی هایتان از تکی به دوتایی تبدیل میشود...
همچنان او روی تخت دراز میکشد و سیگار میکشد....
و تنهایی شما دستتان را میگیرد و پرت میکند توی یک مهمانی...
و بعد او عکس های شما را در مهمانی می بیند و با خودش می گوید:دیدی دیدی او به هیچ جایش هم نبود...
شما هم با خودتان می گویید: کجا بود وقتی من درست وسط آهنگ " تکون بده " بغض کرده بودم؟
بعدتر ها بعد از فهمیدن میزان قد و وزن از شکل تنهایی آدمی که دوسش دارید غافل نشوید...
لزومی ندارد حتما آدمی را که دوست دارید نگذارید یک ثانیه هم تنها بماند.....
.
اما لزوم دارد بدانید آدمی که رو به روی شما است و دارد هات چاکلت سر میکشد...
وقتی شما را رو به روی خود ندارد بعد از خوردن هر قلپ از لیوان توی دستش...
یک پک به سیگارش می زند یا به سقف خیره میشود یا لیوان را توی سینک خالی میکند و می رود بخوابد ،
درک کردن فقط به این نیست که به کسی که دوستش دارید اجازه بدهید با دوست هایش مجردی به شمال برود ، .
درک کردن یعنی بدانید کسی که دوستش دارید بعد از ماه ها تنهایی....
کنار پنجره فقط تنها نیست حالا دلتنگ هم هست.....
